ترسی میان خط مبهم من دیده می شود

ترسی بسان جنگل باران گرفته را

می بویم از میان خطوط    

صد راه پیش رو     !

صد ترس پشت سر    

بی دردسر بگو

صد چشم بی     ....

هیهات از این ترنم تکراری غروب

در وحشتم هنوز  !

تا شب نیامده !

آوای وحش گوش فلک کر نموده است.

باید رصد کنم

آوای خسته ی تنها ستاره را !

از پشت ابر

هو هوی باد

تنها امید من

باران نمی رسد یاری کند مرا

شاید کسی به صبح

زاری کند مرا !